Nooit gedacht

Nooit gedacht,
Het is koud, vochtig en winderig, langzaam loop ik naar de trein. Als ik haast maak ben ik te vroeg en sta ik te kleumen op het perron. De geëlektrificeerde diesel laat het afweten net als ik ga zitten. Lichten gaan uit en medepassagiers beginnen te zuchten en woorden te gebruiken die mijn moeder nooit zou goedkeuren. Na enkele pogingen komt het verlossende woord, we rijden niet verder en worden verzocht naar perron 1B te gaan waar de volgende trein naar Enschede zal vertrekken. Niet verder rijden, volgens mij zijn we nog niet van de plaats af geweest. Het beruchte perron 1B waar alle treinreizigers wel eens hebben staan wachten op een trein die niet wil vertrekken. Dit betekent dat we met twee treinladingen zullen gaan vertrekken, dat wordt dringen op de volgende stations. Gelukkig staat de trein naar Groningen er nog en die vertrekt zeker 6 minuten later dan mijn trein. Snel naar binnen dan kan ik daar het komende kwartier wel wachten. De verwarming staat aan en de trein begint vol te lopen, ik ben niet de enige die bedacht heeft dat het koud is buiten. Dikke jassen, oma gebreide shawls , petten, mutsen en handschoen. Ooit heb ik een verhaal gehoord over gevonden voorwerpen in de trein. Je kan aan de kilo’s handschoenen aflezen wat voor weer het is geweest in de winter. Zou je dan ook kunnen aflezen wat de modetrend is geweest heb ik toen bedacht en is er een verschil van weertype als je veel vingerhandschoenen vindt of de oma gebreide. Met een zucht van verlichting gaat de dame tegenover me zitten en zegt gelukkig de trein staat er nog. Ja wat kan je anders zeggen dat dit inderdaad het geval is. Ja ik heb me moeten haasten want de buurman was nog niet uit bed. Ik knik en kijk haar recht aan. Ik probeer me een beeld te schetsen, de dame heeft haar moeten haasten want de buurman is er nog niet uit. Is dit een geval dat de buurman bij de dame in bed slaapt, heeft de buurman hulp nodig van deze dame want hij kan niet alleen uit bed komen en meer van die gedachten. Een glimlach valt me ten deel, ik zie je denken hoor zegt de dame. Ik glimlach terug, nee hoor, zijn auto stond voor mijn garage en ik kon de fiets er niet uitkrijgen. Zeg je kunt de winterkleding wel uittrekken in deze coupe, het is lekker warm hier. Ja dat klopt zeg ik, allen ik wacht op de trein naar Enschede hoor ik mezelf zeggen. Ojee gaat deze trein niet naar Groningen vraagt de dame met een geschrokken blik. Dat hoop ik wel voor u, ik wacht op de trein die aan de overkant vertrekt en er nog niet is zeg ik gedwee. O daar heb ik nou nooit aan gedacht, je moet volgens mij wel een man zijn om daar aan te denken zegt de dame. Als uw buurman een man geweest zou zijn, zou hij zijn auto nooit voor uw garagedeur hebben geparkeerd. Nee hoor dat heb ik zelf gedaan toen ik gisteravond zijn auto daar heb neergezet, en in mijn enthousiasme heb ik de sleutels bij hem door de brievenbus gegooid. Mijn buurman zou dat nooit doen. Precies, zeg ik met een boer en kiespijn glimlach. Ondertussen vraag ik me af waar dit nu heen gaat. Ik heb zoveel opties om deze loslippige dame eigenlijk alles te vragen wat ik wil. Het ijs is gebroken, nou ja volgens Piet is er ijsgroei vandaag. Mijn strategie is meestal met een aantal woorden te openen en te hopen op de aanvulling. Dus vakantie? De Auto? Naar huis? Ik kies voor wat ik weet, de dame gaat richting Groningen en ik zeg” Zo Groningen? Geheel ongemerkt begint het verhaal. Ja ik heb daar afgesproken om een verzameling te bekijken en misschien wel wat over te nemen. Niet dat ik veel geld bij me heb, ik heb wel genoeg hoor alleen ik reis niet graag met veel contanten. Als het mijn gestelde budget overstijgt dan kan ik misschien wel pinnen of het geld direct overmaken. Iedereen heeft tegenwoordig wel wifi dus dat zou niet voor een probleem kunnen zorgen. Natuurlijk moet er wel wat voor mijn gading bijzitten. Vorige week was ik in Eindhoven en had vooraf zoveel mooie foto’s gezien. Eigenlijk verbazend van hoeveel kanten je een object kunt fotograferen. Nee dat was een erg teleurstellende reis, verspilde energie, tijd en geld voor het trein kaartje. Heb jij dat ook nog steeds om over treinkaartje te praten in plaats van OV-chip. Ik knik en denk hier moet gestuurd worden anders is mijn trein er en weet ik nog steeds niet wat voor voorwerpen deze dame verzameld, aangenomen als ze verzameld. Mijn denken wordt beloont, deze verzamelaar in Groningen is anders hij wilde eigenlijk geen aanvullende foto’s sturen. Als ik meer wilde zien moet ik langskomen. Vandaar dat ik vandaag naar Groningen ga. Hij staat klaar om me van de trein op te halen want het openbaar vervoer is niets waard in de stad volgens de verzamelaar. De diesel komt en de mensen stromen er uit nu nog 2 minuten en de deuren sluiten weer. Nu moet ik het toch vragen, u verzamelt? zeg ik terwijl ik opsta. Ja beitels van Nooit gedacht.
Hulde Gosse.