Vervoer over water de beste weg

De terug reis naar Nederland vanuit Pune begint met een autorit naar Mumbai. Zo nu en dan een echte belevenis, vooral als het regent en druk is. Een heuse snelweg met 3 banen ligt er tussen deze twee steden met de mooie naam “express toll road”. Er worden geen voetgangers en fietsers toegelaten op deze snelweg, ook zie je hier geen motor riksjas. Wel een ongelofelijke rij aan vrachtwagens, Good Carrier genaamd. De een is nog mooier op getuigd en gekleurd als de ander. Ook de snelheden waarmee deze voor Indiase begrippen kollossen zich voort bewegen zijn nogal variabel. De een gaat stapvoets met een brullende motor de ander haalt met moeite 80 km per uur.

Het regenseizoen zorgt voor veel ongemak, bergwanden waaruit de snelweg is uitgehakt zakken in. Rotsblokken liggen op de snelweg. De snelweg verandert daar door in een gewone 2 baansweg waar het verkeer zich ophoopt achter de zwaar rokende stapvoets rijdende Good Carrier. Een wagen met chauffeur is mij daar gelukkig gegund, zelf rijden lijkt met ook haast onmogelijk. Deze chauffeur doet er alles aan om mij op plaats ven bestemming te krijgen. Hij haalt dan ook voor onze begrippen de meest vreemde capriolen uit om zo’n rijdende zelfstandige in te halen. Je het maar een paar millimeter nodig om elkaar niet te raken. Het programma blik op de weg is maar een slap aftreksel als je dit je laat passeren.

Regen maakt het spektakel compleet. Van profiel op de banden is vast wel gehoord, ik betwijfel toch of deze keer de hoogwaardige water uitspuwende banden onder deze wagen zitten. De chauffeur lijkt zich nergens om te bekommeren en stuurt met grote accuratesse de honda over de met water bedekte snelweg. Met het gevoel dat we planerend in de drukte van Mumbai geraken maakt me nerveus. Relativerend weet ik ook dat het wel begrepen eigen belang van de chauffeur zeker zo groot is als mijn eigen beland. Voorzichtig vlei ik me dan maar neer op de achterbank. Denkend dat vervoer over water de beste weg is.

Hulde,

Gosse