Wie het weet

Elke ochtend om 7 uur gaat de wekker, meestal lig ik daar op te wachten en organiseer de komende dag in mijn hoofd. 7.10 gaat de wekker opnieuw, snel scheren en dan een koude douche. Ja het water is misschien wel een beetje warm toch voelt het steenkoud aan. De douche handel kan twee kanten op, er is één merkteken C. Voor de westerse reiziger staat die C voor cold hier kan het ook caution (voorzichtig) betekenen. Dus altijd voorzichtig met de de C want je weet het nooit. Sommige mensen beginnen te klagen bij de receptie dat het water te koud is. Het enige wat je daar mee bereikt is dat je eigen temperatuur omhoog gaat en dat het temperatuur verschil tussen water en lichaam groter wordt.
7.30 zou de auto klaar moeten staan, dat is nooit het geval. De reden waarom de chauffeur dat niet kan halen is me vreemd. Misschien wil hij niet te gretig lijken of moet er eerst iets anders gebeuren, loopt zijn klok anders dan de mijne. Gelukkig zijn er telefoons en bel ik iedere ochtend 5 minuten voor vertrek de chauffeur dat ik klaar ben. En jawel stipt 7.30 staat hij daar, vergeet je dat dan ga je 5 minuten nadat je gebeld hebt weg.
Markant gegeven is de rust die mensen op dit continent hebben. Stel je voor dat je nooit haast hebt wat moet dat een lekker gevoel zijn. Deze gave verdwijnt op het moment dat de motor gestart wordt en er gereden kan worden. Chauffeurs zijn altijd haastig als ze rijden in dit land. De claxon wordt veelvuldig gebruikt om te communiceren denk ik. Het zou haast zo kunnen zijn dat het een vorm van morse is.
Er zijn vele manieren om de gang uit een auto te halen, regen, mensen, brommers, vrachtauto’s, koeien en slecht wegdeg en nog vele andere. De chauffeur zal altijd zijn (vrouwlijke chauffeurs heb ik nog niet meegemaakt) best doen om het verhicle op snelheid te houden. En hier treedt ook een gewenning van mij op. Aan nieuwe medereizigers merk ik dan dat het soms ietwat te snel gaat.
De dag kan eigenlijk alleen beginnen als het ontbijt met chai is genuttigd. Dit begin van de dag heb ik in de kantine van het bedrijf waar ik na een dik half uur al schuddend aankom. Het koste me deze keer drie dagen dat alle mede eters me nu terug groeten met goedemorgen. Gelukkig weet ik nooit wat ik krijg als ontbijt, soms onionrings zoals in de VS gebakken. Of gebakkenrijst met de kliekjes van een aantal dagen, genoeg kuiden er-in en dan is het best smakkelijk. We hebben nog steeds een probleem met kopjes in de fabriek dus er is genoeg thee alleen er zijn niet genoeg kopjes. Delen is dan een mooi goed.
Dan weer in de auto en op weg naar mijn kantoor, heb wel eens geprobeerd om dat lopend te doen. De security en de chauffeur denken daar anders over dus dat laat ik dan maar zo. Het kantoor is netjes geveegd de airco probeert de hitte buiten te houden en de medewerkers staan in de rij om met je te spreken over wat hun bezighoudt op dat moment. Gelukkig is daar de chai boy met een heerlijke verse bak thee en een koekje en waag het niet om het koekje niet te eten want dan denkt iedereen dat je last van je maag hebt.
Wie het weet mag het zeggen. Hulde, Gosse