Ezels ?
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gosse
21 Augustus 2007 | India, Vadodara
Ezels
Op doortocht naar de werkzaamheden in de VS moet ik eerst in het ongelofelijke India zijn. Vliegen met de KLM en uitgevoerd door North West Airlines is als reizen van af de folder. Vele beloften die op het glanzende papier staan, zijn in werkelijkheid net iets anders. En het is maar net van welke kant je het bekijkt.
Toch is er soms ook niets te klagen en gaat alles zoals je het eigenlijk wilt. Zelfs de warmte in Baroda is aangenaam als je uit een herfstig Nederland komt. Ja dit zijn temperaturen die we graag in de zomer zouden willen hebben.
De ontvangst is luchtig en de Indiase collega’s vriendelijk. sMorgens wordt ik keurig om 8.30 uur opgehaald en wordt vervoerd in een Mahindra Camping. Dit is een Indiase variant op een pick-up, lekker een vier cilinder dieseltje er in, en maar snorren over de met asfalt belegde wegen van Baroda. De airco doet het beter dan je hoopt en de stoelen zitten zoals ze in een gedateerde wagen horen te zitten. De chauffeur heeft iets weg van een Belgische komiek met een pet op en is alleen niet zo spraakzaam. Hij heeft een rijstijl die me bevalt, als een oude kerel die bang is dat hij wat zal raken. Want het is oppassen geblazen hier, survival of the fittest of het recht van de sterkste is wat hier geldt.
Soms zijn er chauffeurs of erger nog berijders van motortjes, met sterke namen die tot de verbeelding spreken zoals Honda Hero en Yamaha Crux, die denken dat zij echt sterker zijn als hun tegenstander. Volgens mij is de slag thuis altijd hevig als blijkt dat de tegenstander hetzelfde denkt. Dan zie je iemand liggen op het hete asfalt met grote drommen mensen eromheen. Zwaar bloedend en niet bewegend, en wat eens een vervoermiddel was dat bij ons direct de schroothoop op kan. In geen velden of wegen is er een ambulance te zien, laat staan de andere dienders van de sterke arm. Nee geheel alleen op het gloeiende asfalt met honderd of meer plots klap deskundigen om je heen. Het is een bizar gezicht, deze vorm van zelfkastijding.
Een volledige andere manier van vervoer, is het transport van zand, stenen, cement en alles wat je op een bouwplaats tegen kan komen. Hier is de transport ondersteuner vaak een uit de kluiten gegroeide wok. Alles wordt in deze wok getransporteerd. De vrouwen verzorgen het vervoer. Wok op hun hoofd en lopen maar, over bulten en gaten heen het opstakel kan niet zo groot zijn of deze mieren komen er over heen. Je kan er maar volle bewondering voor hebben, met geduldige tred en rechte rug worden de wokken overal naar toe gebracht. Zelfs de niet door huisvrouwen goed gekeurde trap wordt beklommen, nogmaals groot respect voor deze dames. Wat zeker is dat deze transporteurs niet naar de sportschool hoeven om in conditie te blijven.
Blijkt dat het werk te langzaam gaat worden er meer dames aan getrokken en vormen zodanig een lang gerekt lint over de werk vloer. Ogenschijnlijk gaan de werkzaamheden traag, edoch je kan je raar op je neus kijken als je ziet wat er in een dag bereikt wordt. Het is de gestadige druppel die zelfs de hardste steen uitholt en niet de bijl.
Laatste red middel zijn dan nog de viervoeters van klein formaat. Stenen en zand vervoeren is hun specialiteit, met een ongelofelijke koppigheid en vastberadenheid wordt het werk uitgevoerd. Spreek je in hoeveelheden, kunnen deze viervoeters als snel tussen de 6 en 8 keer zoveel dragen als wat er in een wok gaat. De drijver drijft deze naar daar waar ze hun zware last moeten afleveren en dat met het grootste gemak van de wereld. Dit soort van trucs zien wij alleen in de schaarse circus voorstellingen Verblijf dan ook met de vraag wie zijn nu dan de ezels?
Hulde Gosse
Op doortocht naar de werkzaamheden in de VS moet ik eerst in het ongelofelijke India zijn. Vliegen met de KLM en uitgevoerd door North West Airlines is als reizen van af de folder. Vele beloften die op het glanzende papier staan, zijn in werkelijkheid net iets anders. En het is maar net van welke kant je het bekijkt.
Toch is er soms ook niets te klagen en gaat alles zoals je het eigenlijk wilt. Zelfs de warmte in Baroda is aangenaam als je uit een herfstig Nederland komt. Ja dit zijn temperaturen die we graag in de zomer zouden willen hebben.
De ontvangst is luchtig en de Indiase collega’s vriendelijk. sMorgens wordt ik keurig om 8.30 uur opgehaald en wordt vervoerd in een Mahindra Camping. Dit is een Indiase variant op een pick-up, lekker een vier cilinder dieseltje er in, en maar snorren over de met asfalt belegde wegen van Baroda. De airco doet het beter dan je hoopt en de stoelen zitten zoals ze in een gedateerde wagen horen te zitten. De chauffeur heeft iets weg van een Belgische komiek met een pet op en is alleen niet zo spraakzaam. Hij heeft een rijstijl die me bevalt, als een oude kerel die bang is dat hij wat zal raken. Want het is oppassen geblazen hier, survival of the fittest of het recht van de sterkste is wat hier geldt.
Soms zijn er chauffeurs of erger nog berijders van motortjes, met sterke namen die tot de verbeelding spreken zoals Honda Hero en Yamaha Crux, die denken dat zij echt sterker zijn als hun tegenstander. Volgens mij is de slag thuis altijd hevig als blijkt dat de tegenstander hetzelfde denkt. Dan zie je iemand liggen op het hete asfalt met grote drommen mensen eromheen. Zwaar bloedend en niet bewegend, en wat eens een vervoermiddel was dat bij ons direct de schroothoop op kan. In geen velden of wegen is er een ambulance te zien, laat staan de andere dienders van de sterke arm. Nee geheel alleen op het gloeiende asfalt met honderd of meer plots klap deskundigen om je heen. Het is een bizar gezicht, deze vorm van zelfkastijding.
Een volledige andere manier van vervoer, is het transport van zand, stenen, cement en alles wat je op een bouwplaats tegen kan komen. Hier is de transport ondersteuner vaak een uit de kluiten gegroeide wok. Alles wordt in deze wok getransporteerd. De vrouwen verzorgen het vervoer. Wok op hun hoofd en lopen maar, over bulten en gaten heen het opstakel kan niet zo groot zijn of deze mieren komen er over heen. Je kan er maar volle bewondering voor hebben, met geduldige tred en rechte rug worden de wokken overal naar toe gebracht. Zelfs de niet door huisvrouwen goed gekeurde trap wordt beklommen, nogmaals groot respect voor deze dames. Wat zeker is dat deze transporteurs niet naar de sportschool hoeven om in conditie te blijven.
Blijkt dat het werk te langzaam gaat worden er meer dames aan getrokken en vormen zodanig een lang gerekt lint over de werk vloer. Ogenschijnlijk gaan de werkzaamheden traag, edoch je kan je raar op je neus kijken als je ziet wat er in een dag bereikt wordt. Het is de gestadige druppel die zelfs de hardste steen uitholt en niet de bijl.
Laatste red middel zijn dan nog de viervoeters van klein formaat. Stenen en zand vervoeren is hun specialiteit, met een ongelofelijke koppigheid en vastberadenheid wordt het werk uitgevoerd. Spreek je in hoeveelheden, kunnen deze viervoeters als snel tussen de 6 en 8 keer zoveel dragen als wat er in een wok gaat. De drijver drijft deze naar daar waar ze hun zware last moeten afleveren en dat met het grootste gemak van de wereld. Dit soort van trucs zien wij alleen in de schaarse circus voorstellingen Verblijf dan ook met de vraag wie zijn nu dan de ezels?
Hulde Gosse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
